Beni Yolcula
Gelişlerin sevincinden daha fazla acıdır bütün gidişler.
Şimdi ağlamak yakışıyor ikimize,
Ah bu güneşlikte nasılda yağıyor yağmur.
Nasılda yağmurda güneş açıyor yine.
Bu nasıl bir tezat bu nasıl inat.
Ne yağmura katlanabildik ne de güneşe.
Sevmeyi ayrılıkta öğreniyoruz hep.
Gözyaşımın hatırına yolcula beni
Beni kapıya kadar götür ve dön içeriye tek başına
Tek başıma yürüt beni bilinmez bir yola.
Ayrılık, bize öğretecek bu sevginin değerini
Ve ayrılık öğretecek acıyı bize.
Hadi artık yolcu yolunda gerek
Gel benimle kapıya kadar
Yolun açık olsun de bana
Kapa kapıyı üstüme artık
Bütün sevgimi yanına koyuyorum işte
Artık sevgi gerekmeyecek bana
Ama hiç aklımdan çıkmasın için güzel yüzün,
Yolcula beni kapıya kadar...
Bir anlamlı bak gözlerime yada...
(Şanlıurfa - 25.12.2002)
Zeynel Abidin Toprak
