Ar
Kara gözlü ceylan aldı canımı,
Gönül tellerinden ah-u zar gelir.
Veremedim O'na adım sanımı,
Muhannet kızına almak zor gelir.
Gül, menekşe ondan almış kokuyu,
Beyaz gerdanları netsin takıyı,
Ben görmedim cehennemde yakıyı,
Yarin dudakları alev, kor gelir.
Evlerinin önü üzüm asması,
Asmanın renginde yarin basması,
Ele üzüm verir sahil yosması
Bana gele gele ancak gor gelir.
El aleme sorgu sual salmadım.
Yalan yanlış fikirler dalmadım.
Ot kökünde biter imiş bilmedim
Gayri bana hicap gelir, ar gelir.
El aman da ey sevgili el aman.
Bu sevdayı çürütemez ki zaman.
Canımı muştuluk veririm inan,
Kırk yıl sonra deseler ki yar gelir.
Eğer bir gün huzuruna gelirsem,
Gelirsem de garip, mahsun kalırsam.
Bu sevdayla kavuşmadan ölürsem,
Kefen, tabut, mezar bana dar gelir.
(Ankara, 1991)
Cem Gürdal
